Selam Olsun

(11 Nisan 1980’e dair)


Gün bahara
Tohum toprağa dönerken yüzünü
Kanım aktı sokağa

Karalar bağladı anam
Yarım kalan muradıma
Tas tas acılar sundular
O sabah çocuklarıma

Çığlıklar yükseldi Pınar’dan
Irmaktan sel yağmurdu buluttan
Ses olamadım kızıma
Bedenim devriliyordu toprağa

Yüreğimle gülerdim ben
Her insana her canlıya
Ses verenim olmadı
Mintanım bulanırken kana

Umutlar büyütürdüm ben
Yatağımda her gece
Serperdim her sabah
Bir bir gökyüzüne

Cadde cadde gezdim
Namertler yanımda yakınımda
Koymadım yinede ey dostlar
Ölümün korkusunu koynuma

Şahidim geçmiş zaman
Onursuzun kılıçında
Namussuzun namlusunda
Can veren ceylana
Bin selam bin selam

Öztürk Tatar